Gošća u četvrtoj epizodi YUГOSПORE je Ivana Pražić, koja govori o “belosti/belini” kao konceptu koji nema odjeka kako u akademskoj zajednici tako i u političkoj teoriji i praksi u Srbiji. Izostanak takvog termina i njemu odgovarajućeg istraživanja ukazuje na odsustvo sistematične kritike rasizma i anticiganizma u Srbiji. 

Razgovor (de)moderira Mirjana Stošić. 

Muziku birala Ivana Pražić @vegalice2020 (Džej Ramadanovski, “Nedelja”; Ljiljana Buttler, “Ashun Daje Mori”).

Ivana Pražić je diplomirala na  Istoriji umetnosti na Univerzitetu u Beogradu (1998), a master diplomu iz iste oblasti stekla je na kanadskom jugu Indije, u Bangaloru (2001). Doktorirala je na Sidnejskom univerzitetu političku filozofiju iz oblasti Studija Indonezije 2016. godine izučavajući istoriju i prirodu sinofobije u kontekstu Indonezije kao političkog subjekta i naučnog objekta. Godine 2017. boravila je u Singapuru kao stipendistkinja Nacionalne biblioteke radeći na istraživanju moderne istorije konfucijanizma u jugoistočnoj Aziji.

Ivana ima objavljene radove u međunarodnim i domaćim stručnim časopisima iz oblasti antropologije, ženskih studija/feminističkih praksi, istorije konfucijanizma, kvir aktivizma kao i istorije umetnosti. Piše i eseje o rasizmu i belosti Srbije i drugim temama koje su do sada objavili portali Peščanik i Tačno.net. Članica je Udruženja književnih prevodilaca Srbije s četiri objavljene knjige.

Sprema divnu vegansku hranu i pravi vegalice, keksiće od povrća i voća za kuce. S organizacijama Eko straža i Trash Hero je učestvovala u volonterskim akcijama uklanjanja smeća kao domaćica čišćenja Kalemegdana.