Nekada su se o afričke zemlje i njihova bogatstva otimale evropske države, počev od Velike Britanije i Francuske, preko Portugalije i Španije, do Nemačke i Italije, a danas se pored evropskih i američkih multinacionalnih kompanija nadmeću Rusi, Kinezi, Turci i petromonarhije iz Persijskog zaliva. U prljavom ratu nauštrb običnih ljudi u Africi, zloupotreba religije ili, još preciznije, upotreba rigidnog islama od strane petromonarhija iz Persijskog zaliva (često sponzora i finansijera islamističkih terorističkih organizacija) za ostvarivanje interesa deo je svakodnevice.

Rusija i Kina već godinama sebe predstavljaju kao zemlje koje nemaju kolonijalnu mrlju u svojoj prošlosti i zbog toga su, navodno, iskreni prijatelji afričkih zemalja. Ne samo da to nije tačno (Rusija je imala kolonije na američkom kontinentu, Aljasku i deo Kalifornije je prodala SAD, a da ne govorimo o kolonizaciji Sibira, dok je Kina kolonizovala Tibet, Sinkjang, deo Mongolije) već propagandne mašine u Moskvi i Pekingu, ali i u zalivskim petromonarhijama, predstavljaju, pre svega, Francusku, ali i druge evropske zemlje kao neokolonijalne izrabljivače.

Ne postoji jedna Afrika. Postoje Afrike, počev od „bele“ (arapske) i „crne“ Afrike, do one podeljene u 800 različitih etničkih grupa raspoređenih u 54 države čije su granice crtale kolonijalne sile. Ta različitost je uzrok čestih i krvavih ratova kao i brutalnih epizoda inspirisanih rasnom i etničkom mržnjom.

Afrika je kontinent čija se populacija upetostručila od dekolonizacije početkom šezdesetih godina prošlog veka: od 285 miliona stanovnika do 1.400.000.000, a prosečni Afrikanac ima manje od 20 godina. Ako se nastave postojeći demografski trendovi, na kraju ovog veka Afrika će imati više stanovnika od Azije.

Bila bi neka vrsta rafinisanog rasizma ako bi Afrika bila predstavljana isključivo kao plen u borbi vodećih sila, centara moći, multinacionalnih kompanija ili privatnih ili pseudoprivatnih vojnih formacija. Na taj način se daje alibi lokalnim političkim vladarima i moćnicima koji jednako, ako ne i više, pljačkaju vlastiti narod i državu u gramzivoj trci za još većim bogatstvom i pritom, uz pomoć ruske, kineske ali i propagande iz Persijskog zaliva, za sve probleme, od siromaštva do nefunkcionisanja sistema, optužuju Francusku, EU i tu i tamo SAD.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.