Još jedna duga njujorška noć, lenjo se vukla duž mutnog praskozorja. Negde zalaja pas. Ed Kalagan, lako oslonjen na šank malog bara u severozapadnom Bronksu, pio je svoj drugi burbon sa ledom a u uglu usana dimio mu se “Laki Strajk”. Odjeknu zvonce na ulaznim vratima, barmen diže pogled i sledi se! Bio je to Vito Sentanđeli. Sat razbi tišinu, barmen razbi čašu… Smrt je visila u vazduhu.